نحوه تنظیم بارنامه دریایی

• نام‌ها و آدرس ها:

نام‌ها و آدرس‌های کامل فرستنده و گیرنده باید خوانا بوده و بر روی سند به راحتی قابل ردیابی باشد. ایمیل، آدرس فیزیکی، تلفن و فکس از جمله اطلاعاتی است که باید حتما در بارنامه، در قسمت مربوطه قید شود.

هر نوع مغایرتی در نام گیرنده، دریافت کننده کالا را به دردسر انداخته و روند گرفتن ترخیصیه را با تاخیر زیاد همراه می‌کند. همچنین بهتر است بدانید هرنوع تغییر در محتویات بارنامه مستلزم اخذ هزینه مجدد است. بنابراین چنانچه اشتباهی در هرکدام از موارد رخ دهد، برای تغییر آن باید هزینه پرداخت شود.

• سفارشات خرید یا شماره‌های مرجع ویژه:

هر بارنامه نیاز به یکسری مشخصات عددی مانند HS Code است. مشخصات عددی خواسته شده در بارنامه می‌تواند با توجه به کشور دریافت کننده بار متفاوت باشد. به همین دلیل بهتر است شماره‌های مرجع ویژه را از واردکننده کالا که در کشور هدف مستقر است بپرسید.

• طرف ابلاغ کالا (NOTIFY PARTY)

شخصی که خط کشتیرانی باید او را مطلع کند: این شخص کسی است که صرفا به وی اعلام می‌شود که بار دریایی به بندر مقصد رسیده است. این اشخاص نمی‌توانند دخل و تصرفی در بارنامه داشته باشند و عمدتا بانک‌ها هستند.

گاهی اوقات شرکت مادر دوست دارد بداند چه موقع بار دریایی شرکت‌های تابعه به مقصد می‌رسند. در این صورت می‌توانید نام شرکت مادر را نیز در بخش Notify Party بنویسید.

• نمایندگی خط یا نماینده صاحب کالا:

در بارنامه حتما باید نام لاین کشتیرانی قید شود. گیرنده حق دارد بداند که بار او با چه خطی حمل می‌شود و در بندر مقصد رسیدن آن را از چه شرکتی باید پیگیری کند.

• بندر (محل) دریافت کالا (PORT OF DISCHARGE)

بندری است که کانتینر در آن تخلیه می‌شود. ممکن است مکان تحویل (PLACE OF DELIVERY) با بندر مقصد یکی بوده و ممکن است این دو مکان با هم متفاوت باشند.

• بندر مبدا یا بندر بارگیری کالا

بندری است که کانتینر در آن بندر به روی کشتی می‌رود. باید در نظر داشت که بندر بارگیری می‌تواند با مکان تحویل یکی باشد یا دو مکان متفاوت باشند. برای مثال ممکن است شرکت حمل کننده دریایی بار شما را از درب کارخانه تحویل بگیرد یا بار را در بندر مقصد به او تحویل دهید.

مسئولیت حمل کننده با توجه به اینکوترمزهای مختلف می‌تواند متفاوت باشد. به این معنی که برخی شرکت‌های حمل کننده بار را از درب کارخانه تحویل می‌گیرند، در حالی که برخی دیگر ممکن است بار را فقط از بندر مبدأ تحویل بگیرند. این به شرکت حمل کننده بستگی دارد.

• نام کشتی و شماره سفر (.VOYAGE NO)

هر کشتی یک سفر مشخص دارد و طی آن سفر، به بنادر مختلفی می‌رود و کانتینرهایی را تخلیه و بارگیری می‌کند. لاین کشتیرانی وویج را برای هر کشتی تعریف می‌کند.

• مقصد نهایی تحویل کالا (Place of Delivery)

برخی کشورها ممکن است به دریا دسترسی نداشته باشند و شما باید برای تحویل بار به گیرنده خود مکانی را به عنوان مقصد نهایی تحویل کالا برای شرکت حمل کننده مشخص کنید. در این صورت کشتیرانی متعهد به تحویل کالا به محلی بعد از بندر تخلیه کالا خواهد بود.

در صورتی که مقصد نهایی کالا و بندر مقصد یکی باشند، در هر دو قسمت نام بنادر یکسان قید می‌شود.

• مشخصات کامل کانتینر

هر کانتینر سایز، تایپ (نوع) و شماره مخصوص به خود را دارد که در ادامه هر یک را به طور مجزا توضیح داده‌ایم:

تایپ کانتینرها عبارتند از یخچالی، خشک، OPEN TOP، FLAT RACK و… اما بیشتر کانتینرهایی که در ایران برای صادرات استفاده می‌شوند عبارتند از کانتینر‌های خشک (DRY) و کانتینرهای یخچالی (REEFER). مزیت عمده کانتینر یخچالی دمای ثابت (SET POINT) آن هنگام حمل است. شما باید با توجه به محصول خود کانتینر مناسب را سفارش دهید؛ برای مثال اگر صادرکننده میوه هستید بهتر است که کانتینرهای یخچالی برای حمل بار خود انتخاب کنید.

رایج‌ترین سایزهای کانتینر در دنیا عبارتند از ’۴۰، ’۲۰، ’۴۵. نوع و سایز کانتینر انتخابی شما ارتباط کامل دارد با کالایی که می‌خواهید آن را حمل کنید.

شماره کانتینر مهمترین و پیچیده‌ترین علامت روی در آن است و یک دنباله آلفا عددی منحصر به فرد تشکیل شده از چهار حرف و هفت عدد برای شناسایی این چارچوب‌های محکم و بادوام فلزی در سطح بین المللی است. شماره کانتینر متشکل از یازده حرف و عدد است و تمامی آن باید روی بارنامه قید شود.

همچنین تعداد کانتینرها نیز باید در بارنامه مشخص شود.